29 Μαρτίου, 2024

Απαντητική επιστολή του SV1NZP | Νικόλαος Τσατσάκος |

Απαντητική επιστολή του SV1NZP | Νικόλαος Τσατσάκος |

SV1NZP – Response to E.RA.DIK.

Κατ’ αρχήν, πρέπει να ευχαριστήσω θερμά τον συντάκτη του κειμένου και την Ε.ΡΑ.ΔΙΚ. που φιλοξένησε το κείμενο του. Από την πρώτη στιγμή που έπιασα στα χέρια μου τα πρώτα demo μηχανήματα DMR το 2004, μου ήταν ξεκάθαρο στο μυαλό πως αυτό το πρότυπο θα γίνει το εφαλτήριο για να προχωρήσουν οι ραδιοεπικοινωνίες σε μια νέα εποaχή.

Προηγούμενες προσπάθειες άλλων κατασκευαστών, ναι μεν ήταν λειτουργικές αν μη τι άλλο, μα άφηναν τεράστια κενά στο υπόβαθρο της λειτουργίας τους και στο πρωτόκολλο που τις καθιστούσαν μη προσιτές στο ευρύ κοινό και ιδιαίτερα στην ραδιοερασιτεχνική κοινότητα.

Το DMR στην όποια απλότητα του, άφηνε χώρο σε μικρούς κατασκευαστές να πλησιάσουν αυτή τη τεχνολογία και να παράγουν πομποδέκτες με ιδιαίτερα χαμηλό κόστος που όμως δεν θα στερούνταν των όποιων δυνατοτήτων είχε το DMR πρωτόκολλο. Καλογραμμένο ως πρότυπο, ανθεκτικό και έδωσε τελικά την απάντηση που όλοι στη βιομηχανία αναζητούσαμε. FDMA ή TDMA? Το FDMA έδειξε αδυναμίες, όχι τόσο στο κομμάτι της υλοποίησης, αλλά στο ότι εξωθούσε την τεχνολογία στα απόλυτα όρια της φυσικής και της φύσης των ραδιοεπικοινωνιών.

Πέρα από την διαυλοποίηση εύρους των 12,5 kHz δεν είχαμε καλά αποτελέσματα στο να ξανά διαιρέσουμε το εύρος δια δύο. Ή τουλάχιστον το FDMA είχε σοβαρότατα θέματα όταν πολλοί τερματικοί σταθμοί προσπαθούσαν να αποκτήσουν πρόσβαση στην υποδομή, είτε από αέρα, είτε από το δίκτυο. Παρόλα αυτά δούλευα και πειραματιζόμουν και με τα δύο. Τότε η πληροφόρηση ήταν ελάχιστη και διάσπαρτη. Έτσι δημιουργήθηκαν τα πρώτα forum, που μετατράπηκαν σε εργαλείο μάθησης και ανταλλαγής εμπειριών μεταξύ μηχανικών σε όλο τον κόσμο.

Ένα βράδυ λοιπόν, σε ένα από αυτά τα forum, έπεσε η ιδέα να χρησιμοποιήσουμε την δυνατότητα δικτύωσης της υποδομής και να δημιουργηθεί ένα παγκόσμιο δίκτυο φωνής και δεδομένων για κάθε χρήση. Η αρχική ιδέα ήταν των Kurt Baumann (OE1KBC), του Hans (DL5DI) και του DG1HT, να ξεκινήσουμε το reverse engineering με σκοπό να υπάρχουν virtual master repeaters και πάνω τους να «κουμπώνουν» peers που η γεωγραφική τους ραδιοκάλυψη θα οριοθετούσε μια περιοχή άρα μια χώρα.

Talkgroups, αριθμοδότηση, σχεδόν όλα τα είχαμε έτοιμα από το Tetra, δεν χρειάστηκε φαντασία ή σκληρή δουλεία, μικρές προσαρμογές και προχωρήσαμε. (Από εκεί προέκυψε το 202  ως τα αρχικά ψηφία για τον Ελλαδικό χώρο, είναι το E.212 της ITU, πρότυπο για την αριθμοδότηση του MCC για τα δημόσια δίκτυα ραδιοεπικοινωνιών)

Τότε στο κατάστημα που διατηρούσα, μαζί με έναν εξαιρετικό, old school προγραμματιστή και παθιασμένο ηλεκτρονικό, τον Άγγελο Νιαγάσα, ο οποίος δεν είναι πια μαζί μας στη ζωή, δουλεύαμε πάνω σε ένα δικό μας project που είχε προκύψει μετά από καμιά 10αρια πιτόγυρα έκαστος και πλήθος μπουκαλιών pills μπύρας, να χρησιμοποιήσουμε το Asterix, μια open source πλατφόρμα VOIP τηλεφωνίας, interface διασύνδεσης με τον αναμεταδότη που σχεδιάσαμε και υλοποιήσαμε από το απόλυτο μηδέν και τον τρόπο λειτουργίας των E&M γραμμών τηλεφωνίας για να διασυνδέουμε αναμεταδότες και να δημιουργούμε ομάδες αναμεταδοτών που θα λειτουργούν ως μια ενιαία οντότητα ( ένα πρώιμό ROIP).

Πολύ ωραίο project, που μας είχε γυρίσει στις εποχές που πιάσαμε για πρώτη φορά CB στα χέρια μας και μαθαίναμε τι πάει να πει κεραία και τι πομποδέκτης και τα βράδια μας μετατρέπαμε το κατάστημα μου σε hackerspace.

Το 2004 και οι Ολυμπιακοί Αγώνες στην Αθήνα μας είχαν πικράνει όλους τους ντόπιους μηχανικούς σε ότι αφορά τις ραδιοεπικοινωνίες. Το Tetra δεν λειτούργησε σωστά και δυστυχώς το είχαμε όλοι προβλέψει αυτό και το είχαμε δηλώσει ευθαρσώς στην πολιτειακή αρχή συγκροτημένα.

Το τραχύ ανάγλυφο της Αττικής, και της Ελλάδας εν γένει, ΔΕΝ ευνοεί ΚΑΘΟΛΟΥ την ύπαρξη Tetra δικτύου ακόμη και σε οικονομικό επίπεδο, ένα τραγικότατο λάθος που συνεχίζει μέχρι τις ημέρες μας να βασανίζει εμάς και τα Σώματα Ασφαλείας.

Τεράστιο θέμα, να συζητηθεί μια άλλη φορά όμως. Προχωράμε λοιπόν στο 2005, που το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς, συναντήθηκα με τον Kurt στο ξενοδοχείο «Αμαλία» στο κέντρο της Αθήνας, που χρησιμοποιούσε ως ενδιάμεση στάση πριν παραλάβει το σκάφος του και οργώσει όλο το Αιγαίο.

Ο αναμεταδότης DMR ήταν στα χέρια μου, δοκιμάζαμε πράγματα, ιδιαίτερα με το GPS, προσωπικά στοχεύοντας την αγορά των ράδιο-ταξί (λάθος ΤΕΡΑΣΤΙΟ in retrospect, αλλά πιά το έχω αποφασίσει, η Ελλάδα είναι «μαύρη τρύπα» για έναν νέο με όρεξη και πάθος για να εργαστεί), αλλά δεν είχα πρόσβαση στα «βουνά» για να τον στήσω και να βάλω την Ελλάδα μέσα στο DMR δίκτυο. Ίσως αρχικά να ήταν η κινητήριος δύναμη κάτι σαν «θα σας δείξω τώρα ποιος είμαι» αλλά στο τέλος μοναδικό κίνητρό μου ήταν όχι μόνο να μάθω αλλά να «μάθουμε» ΟΛΟΙ.

Χρειαζόμουν βοήθεια στην αποσφαλμάτωση των ιδεών μου για το DMR. Και κυρίως δεν ήθελα με τίποτα να χρησιμοποιήσω την Ελληνική Ραδιοερασιτεχνική Κοινότητα, ως έναν άλλο «κασίδη» που θα μάθω μόνο εγώ πάνω στο κεφάλι του.

Είχα ήδη τρέξει και ασχοληθεί με το Πανελλαδικό δίκτυο του SV1GFG Μιχάλη Δρακακάκη που είχε σχεδιάσει και τεχνικά υλοποιήσει ο Δημήτρης SV1EDZ, αλλά η αγκίστρωσή του δικτύου για την διασύνδεση των αναμεταδοτών σε τρίτο ασυρματικό δίκτυο, δεν μου «κάθονταν» καλά στο μυαλό μου.

Μιλάμε βέβαια για κάτι που στήθηκε με πολύ προσωπικό κόπο τους και αν μη τι άλλο εξωφρενικά ποσά για την οικονομική του στήριξη από δύο μόλις ανθρώπους. Βοήθεια από πουθενά γι’ αυτούς τους δύο ανθρώπους και το χειρότερο; Πόλεμο από οποιαδήποτε κατεύθυνση όπως και από επίσημους παράγοντες και οργανισμούς του Ελληνικού ραδιοερασιτεχνικού τοπίου. Κρίμα και ντροπή, τίποτε άλλο.

Η αρτηριοσκλήρυνση και η προσκόλληση στην λογική της χλωρίνης και της νοικοκυράς («Αυτήν ξέρω αυτήν εμπιστεύομαι») δυστυχώς είναι η βασική τροχοπέδη στα πάντα σε αυτή τη χώρα. Αλλά δούλευε προς τέρψη των πολλών και αυτό εμένα μου αρκεί. Απευθύνθηκα ΠΑΝΤΟΥ για νόμιμη πρόσβαση στα βουνά. Απόλυτη ησυχία και σιωπή. Τελικά με βοήθησε ο Μιχάλης ,κουτσά στραβά και κυρίως παράνομα (η  λατρεμένη μου #not Ε.Ε.Τ.Τ. μου ζητούσε δικαιώματα χρήσης Tetra, δηλαδή δίαυλος 25 kHz, αποκλειστικής χρήσης Πανελλαδικά στα UHF κόστους 25000€ για δοκιμές τριών μηνών) ανέβηκε ο αναμεταδότης στον Υμηττό.

Έγιναν δοκιμές με τον Kurt να πλέει Σαρωνικό – Αργοσαρωνικό και Κυκλάδες με εξαιρετικά αποτελέσματα σε ότι αφορά την πρόσβαση στον αναμεταδότη. Ο οποίος αναμεταδότης όμως δεν είχε πρόσβαση στο διαδίκτυο, άρα και εκτός DMR διεθνής πλατφόρμας. Ελαφρά απογοήτευση, γιατί τότε οι μικροκυμματικές ζεύξεις ήταν εκτός των οικονομικών μου δυνατοτήτων οπότε το όλο εγχείρημα μπήκε στον πάγο. Για λίγο.

Τα επαγγελματικά μου άλλαξαν status, ξαναβρέθηκε χρόνος να ασχοληθώ, τα forum είχαν φτάσει σε όγκο πληροφοριών μεγέθη Papyrus Larousse και ο αναμεταδότης ακόμη στα χέρια μου μαζί με τρία τέσσερα mobile. Τα σώματα ασφαλείας έδειχναν ένα ενδιαφέρον αλλά ένα νέο δίκτυο έφερνε μαζί του και τεράστιο όγκο δουλειάς για τους τεχνικούς τους.

Εξακολουθούσαν να προτιμούν να χρεώνεται ο κρατικός προϋπολογισμός με αμοιβές ενοικίασης του Tetra και εκείνοι να συμπληρώνουν φόρμες βλαβών που προωθούσαν στον γερμανικό διαχειριστή, έναν διαχειριστή που προτιμούσε να έχει έναν ολόκληρο λαό να πληρώνει λάμπες πυρακτώσεως για τα φανάρια στους δρόμους λόγω της κατάπτυστης σύμβασης, όταν την ίδια εποχή όλη η Ευρώπη τα αντικαθιστούσε με LED. Τι να πρωτοπείς. Ας έχει.

Παρόλα αυτά ένα εκ των Σωμάτων Ασφαλείας έκανε κάποια τολμηρά βήματα, αν και ο φόβος των αγωγών και εν γένει των νομικών συνεπειών από κατασκευαστές υλικού ραδιοεπικοινωνιών που δεν είχαν υλικό συμβατό με το DMR πρότυπο, ήταν μεγάλος. Αυτά τα μικρά, αλλά τολμηρά βήματα έγιναν, με βασικό υλικό εκείνον τον αναμεταδότη που είχα ακόμη στην κατοχή μου.

Για να μην παρατραβά η όλη ιστορία, και σας κουράζει, ο μάχιμος αναμεταδότης έφτασε στα χέρια του Δημήτρη με την παραίνεση μου να κάνει ότι νομίζει εκείνος καλύτερο. Και έκανε το καλύτερο. Ξεκινήσαμε, και τα ID’s σταματούσαν σε μένα. 2021016, δεκαέξι άτομα τότε (ξεκινούσαν τα ID’s τότε από το 1001). Φθάσαμε, όπως φαίνεται από την database μου στα 1682 ενεργά ID’s.

Το οπλοστάσιο μας εμπλουτίστηκε από hotspot’s, νέους server και λογισμικό και η ανάπτυξη μόνο προχωρά μπροστά. Νέα παιδιά αναλαμβάνουν ρόλους θεσμικούς και ελεγκτικούς, διαβάζουν, μελετούν και δημιουργούν. Παλαιοί ραδιοερασιτέχνες που τρόμαζαν στο μέγεθος της καταστροφής που είχε φέρει το διαδίκτυο στην ραδιοερασιτεχνική ενασχόληση, το αγκαλιάζουν και το σέβονται και ας αποτελεί κύριο δομικό στοιχείο του δικτύου το internet.

Ξαναπιάσαμε όλοι το press, πατήσαμε, παίξαμε, κάναμε τραγικότατα λάθη που όμως μας έγιναν μάθημα πολύτιμο. Δώσαμε νέα πνοή στο χόμπι και στο επάγγελμα. Όλοι μας και ο καθένας ξεχωριστά.

Διοργανώθηκε για πρώτη φορά μια ημερίδα για DMR με πολύ ωραίες συμμετοχές από παράγοντες, τεχνικούς και επαγγελματίες. Οργανώθηκε μια συνάντηση παραγόντων για το δίκτυο. Έγιναν «πραγματάκια». Εύκολα ή δύσκολα, πετυχημένα ή όχι, θα τα κρίνουμε στο μέλλον. Ένα μέλλον που πραγματικά δεν είναι ουτοπικό. Υπάρχει και είναι λαμπρό για όλους.

Οδηγηθήκαμε όλοι στο να αναπτυχθούμε. Από κοινού. Ετοιμάζονται νέα πράγματα για να εξελιχθούμε, γράφεται για πρώτη φορά στα Ελληνικά χρονικά ένα εγχειρίδιο για μηχανικούς τηλεπικοινωνιών που συμπυκνώνει αθροιστικά γνώσεις και εμπειρίες από το πεδίο δράσης, έτσι ώστε η νέα γενιά να το χρησιμοποιήσει ως εφαλτήριο για νέες εξερευνήσεις.

Οι μηχανικοί που το έφτασαν ως εδώ, τυγχάνουν αμέριστου σεβασμού στην διεθνή κοινότητα.

Οι Έλληνες Ραδιοερασιτέχνες και μηχανικοί τηλεπικοινωνιών είναι σε πολύ υψηλά επίπεδα σε όλους τους τομείς.

Όλα αυτά εξαιτίας ενός ταπεινού Motorola Solutions DR3000 αναμεταδότη, ενός πείσματος, παιδικού θα έλεγα, πολύ δουλεία, χρόνο και χρήμα. ΑΠ’ ΟΛΟΥΣ.

Κύριοι και κυρίες, συγχαρητήρια.

Με πολύ αγάπη, φιλία και συγκίνηση

Νικόλαος «SV1NZP» Τσατσάκος

Related posts